اشرف غنی رییس جمهور افغانستان هنوز هم در آرزوی دیدن ترمپ است. او از شروع کار ترمپ در کاخ سفید به عنوان رییس جمهور تا هنوز در پی آن است که دعوت‌نامه‌ی رسمی از کاخ سفید برای سفر به واشنگتن و دیدن ترمپ دریافت کند اما نمی‌کند.
غنی تا هنوز دو بار در حواشی کنفرانس سالانه‌ی سازمان ملل متحد و نشست کشورهای اسلامی در ریاض با دونالد ترمپ دیدار داشته است. تلاش‌های یک‌ماهه‌ی اخیر دفتر نمایندگی افغانستان در سازمان ملل متحد برای برآورده‌کردن آرزوی رییس جمهور غنی نیز ناکام مانده و حمدالله محب مشاور امنیت ملی رییس جمهور و سفیر پیشین افغانستان در واشنگتن نیز نتوانست در طی سفر اخیرش، زمینه‌ی ملاقات دو رییس جمهور را فراهم کند.
اشرف غنی به خوبی می‌داند که بقای حکومتش و نظام سیاسی فعلی در افغانستان تا چه حد منوط به نوعیت رابطه‌ی افغانستان با امریکاست. او از هر تلاشی برای دیدن ترمپ دست برنداشته و تلاش کرده است که با دیدارهای رو در رو با ترمپ، حمایت امریکایی‌ها از افغانستان را برای سال‌های بعد تضمین کند.
کمک‌های مالی، حمایت‌های سیاسی و امنیتی امریکا برای بقای دولت در افغانستان تا آن‌جا بااهمیت است که هیچ کسی تصور نمی‌تواند که در صورت قطع کمک‌های امریکا و خروج این کشور از افغانستان، دولت افغانستان بتواند دوام بیاورد. اهمیت حضور امریکا در شرایطی که هیچ گزینه‌ی بدیلی برای حمایت از دولت افغانستان و پرداختن مصارف یک دولت عمدتا مصرفی وجود ندارد، بیشتر می‌شود.
حامد کرزی با وجود مخالفت‌های گاه جدی با ایالات متحده، در نهایت اما نمی‌خواست به رابطه‌ی افغانستان و امریکا نقطه‌ی پایان بگذارد. با این وصف، او به خوبی می‌دانست که افغانستان نمی‌تواند تا ابد و به شکل انحصاری به امریکا به عنوان یگانه راه حل برای پایداری نظام و دولت در افغانستان متکی باشد. دیدی که اکنون به نظر نمی‌رسد رییس جمهور غنی نیز به آن برگردد. اشرف غنی بر اساس فصل 38 کتاب باب وودوارد که به تازگی منتشر شده، اشرف غنی با وعده‌ی دسترسی نامحدود دولت ترمپ به معادن افغانستان در متقاعد‌کردن ترمپ برای ماندن در افغانستان نقش اساسی را داشته است. اشرف غنی افزون بر این تعهد، رابطه‌ی افغانستان با شماری از کشورهای منطقه را دچار تزلزل کرده و زمینه‌ی بی‌ثباتی بیشتر افغانستان در شرایطی که تعداد کشورهای همسایه‌ی مداخله‌گر در افغانستان افزایش یافته را فراهم کرده است.
بنابراین تلاش رییس جمهور افغانستان برای دیدار با رییس جمهور بزرگ‌ترین قدرت جهان و فرد اول دولتی که بیش‌ترین کمک را به افغانستان انجام می‌دهد، ناگزیری بی‌چون‌وچرایی است که رییس دولت افغانستان با آن مواجه است. از سوی دیگر، این تلاش‌های رو به افزایش در آستانه‌ی انتخابات پیش‌رو و تلاش غنی برای بقا در کرسی ریاست جمهوری نیز بی‌ربط نیست. دولت افغانستان در طی چندین قرارداد مالی در سال‌های ریاست جمهوری غنی تلاش کرده است که رابطه‌ی بهتری با واشنگتن فراهم کند. در یک مورد از این قراردادها که اطلاعات روز به آن دسترسی پیدا کرده، حمدالله محب سفیر پیشین افغانستان در واشنگتن مبلغ 120 هزار دالر امریکایی را به یکی از شرکت‌های لابی‌گری در امریکا پرداخته است تا دسترسی سفارت افغانستان در واشنگتن را به افراد و نهادهای بانفوذ تسهیل کند.
به نظر می‌رسد رییس جمهور غنی در آستانه‌ی انتخابات بعدی ریاست جمهوری و افزایش مخالفان سیاسی و مردمی‌اش در پی آن باشد که از طریق دیدار رو در رو با دونالد ترمپ، حمایت واشنگتن را برای حمایت از او و برنامه‌هایش برای سال‌های بعد در افغانستان نیز جلب کند.
با این وجود، حقیقت مسلم این است که دونالد ترمپ نه علاقه‌ی چندانی به افغانستان دارد و نه شوق دیدار رییس جمهور تکنوکرات آن را. رد مکرر درخواست رییس جمهور غنی از سوی ترمپ بیانگر بی‌توجهی به اشرف غنی است. مردی که بر خلاف واقعیت در افغانستان تلاش کرده که خودش را نزدیک به امریکایی‌ها و دولتش را محبوب واشنگتن جلوه دهد.