گریزان از جنگ و فرار از خون‌ریزی در جاده‌های کابل آمدند و در گرگ‌ومیش هوای کابل و وضعیت جنگی افغانستان با شعارهای «جنگ، آدم‌کشی، آدم‌خواری، کشتار و انفجار بس است.» پیش‌روی ساختمان چندین سفارت‌خانه و نمایندگی سیاسی کشورهای همسایه و دخیل در امور افغانستان گردهم آمده بودند. می‌گفتند که با پوشش سفید خون‌آلود، نقاب خون‌خورانه و کردار مدنی از عاملان جنگ می‌خواهند که «خون‌خواری و کشتار در افغانستان را بس کنند».
این کفن‌پوشان خون‌آلود معترض صبح دیروز (دوشنبه، ۲۰ حوت) اعتراض‌شان را از پیش روی سفارت پاکستان در کابل با تمثیل چهرههای مورد حمایت آن کشور در جنگ افغانستان آغاز کردند؛ چهرههای که به تعبیر آنان، خون افغان‌ها را برای منفعت پاکستان ریختاندند و نان پاکستان را برای خون‌خواری افغان‌ها خوردند.
پس از آن، این کاروان اعتراضی در پیش روی سفارت ایران، کشور غربی افغانستان تجمع کردند. آنان در قطع‌نامه‌ای که به این سفارت دادند، از این کشور خواسته‌اند که از مداخله‌ی سوء در افغانستان و اعزام منفعت‌جویانه‌ی افغان‌ها در قالب لشکر فاطمیون در سوریه، عراق، یمن و آذربایجان خودداری کنند. ایران در نماد اعتراضی این کاروان، یکی از خون‌خواران تشنه‌ای است که از جوی خون‌بار «هلمندآسا» ی افغانستان همیشه خود را سیراب کرده است.
همچنان این گروه اعتراضی پس از تجمع در پیش روی سفارت ایران، در پیش روی دفتر نمایندگی سازمان ملل متحد برای افغانستان (یوناما) گردهم آمدند. در قطع‌نامه‌ای که آنان به یوناما دادند، آمده است: «از سازمان ملل متحد می‌خواهیم که کشورهایی که در جنگ نیم‌قرنه‌ی اخیر در افغانستان، خون سه میلیون خون مردم افغانستان را ریختانده‌اند، به خصوص دو کشور پاکستان و ایران را توصیه کند که دست از تروریزم و آدم‌خواری بر دارند.»
نمایش زشتی‌های جنگ در نمادهای خشن
این گروه اعتراضی با بر صورت‌کردن نقاب‌های خشن و پوشیدن لباس‌های خون‌آلود سفید که نماد قتل، بی‌رحمی، خون‌خواری و جنگ میباشد، در جاده‌های کابل ظاهر شدند. سید داوود یعقوبی، یکی از اعضای این کاروان اعتراضی به روزنامه اطلاعات روز می‌گوید که با این نماد هراسناک، آنان می‌خواهند از جنگ افغانستان تصویری برای جهانیان و کشور و شخصیت‌های دخیل در این جنگ ارایه نمایند.
به گفته‌ی آقای یعقوبی، معمولا کشورها با تجربه‌ی جنگ در برابر هم قدرت‌نمایی می‌کنند، اما آنان به عنوان بخشی از مردم افغانستان، صرفا عبوسی جنگ را در نمادهای «جنگ» می‌نمایانند: «تجربه‌ی جنگ همیشه خطرناک و خون‌خوارانه بوده است، ولی نمایش‌دادن جنگ و چهرههای جنگی همیشه زشتی‌های جنگ را به نمایش می‌گذارد و از این طریق به طرف‌های جنگ این شجاعت وجدانی را می‌دهد که به قضاوت جنگ‌شان بنشانند.»
اعتراض‌کنندگان هدف دیگر این نمایش‌شان را قضاوت واقعی‌بینانه‌ی جهانیان در مورد مردم افغانستان می‌خوانند. به گفته‌ی آنان، جهان و عاملان جنگ افغانستان باید این‌گونه قضاوت کنند که مردم افغانستان از جنگ و خشونت بیزارند و در آینده‌ی افغانستان همه‌ی عاملان داخلی و خارجی مورد قضاوت و محاکمه قرار گیرند.
آقای یعقوبی که این جمع کوچک را رهنمایی می‌کرد و به نمایندگی از چهرههای به ظاهر خشن حرف می‌زد، می‌افزاید: «ما آدم‌خورانی هستیم که همه‌ی ما از جنگ و خون‌خواری خسته شده‌ایم و باید هرکدام ما محاکمه شویم. ما اگر جنایت کاران جنگی هستیم، باز باید قبول کنیم که جانی هستیم و باید محاکمه شویم و دنیا ما را باید محاکمه کند، به خاطری که انسان‌ها را کشته‌ایم.»
او با تعبیر از رهبران جنگی کشور به زامبی‌ها (مردگان متحرک که زندگان را می‌خورند) تأکید می‌کند که در «جنگ‌های ۵۰ ساله‌ی افغانستان دست‌کم سه میلیون انسان کشته شده‌اند و هم‌اکنون نیز هیچ خانواده‌ای در افغانستان نیست که از جنگ، ناامنی، فقر و اعتیاد رنج نبرند. به گفته‌ی این عضو گروه اعتراضی نقاب‌پوشان، تمامی این بدبختی‌ها ناشی از جنگ چهرههای جنگی ما و دخالت کشورهای خارجی برای منفعتی است که مردم افغانستان ناخواسته قربانی آن است.
نقاب‌های خشن و چهرههای جنگی کشور
اعضای این گروه اعتراضی نقاب‌های تمثیلی شماری از شخصیت‌های جهادی-سیاسی از جمله، گلب‌الدین حکمتیار، رهبر حزب اسلامی که حدود دو سال پیش به پروسه‌ی صلح پیوست بر چهرههای شان کشیده‌اند. سید داوود یعقوبی می‌گوید که آنان ۳۵ شخصیت را در میان اعضای اعتراضی‌شان ملبس به کفن‌های خون‌آلود و نقاب‌های خشن کرده‌اند. به گفته‌ی او، ۲۰ نفر آنان مربوط به ۲۰ گروه تروریستی که هم‌اکنون در کشور فعال اند، می‌باشند و هفت تن دیگر آنان نماد چهرههای جنگی افغانستان که توسط ایران حمایت می‌شدند، هستند و هشت نفر دیگر آنان مرتبط به چهرههای است که از طرف پاکستان در جریان جنگ‌های داخلی افغانستان حمایت می‌شدند.
در همین حال فرشته، از اعضای این گروه اعتراضی که نقاب چهره‌ی جنگی آقای حکمتیار را بر صورتش کرده بود، می‌گوید که او این نقاب زامبی‌گونه و کفن خون‌آلود را به دلیل شرکت فوق‌العاده آقای حکمتیار در «جنگ، خون‌ریزی، آدم‌خواری و ویرانی» پوشیده است.
به گفته‌ی او، چهرههای جنگی در کشور، باید به دادگاه کشانده، محاکمه شوند: «اینان (چهرههای جنگی) خودشان نیز با حاضرشدن در دادگاه باید خود را از بار سنگینِ گناهٍ کشتار و ویرانی که کرده‌اند، در مقابل وجدان انسانی و تاریخ آزاد سازند.»