انتشار گزارش افشاگرانه‌ی روزنامه گاردین و گزارش تلویزیون سی‌ان‌ان در مورد آزار و اذیت ورزشکاران تیم ملی فوتبال زنان کشور از سوی مقامات فدراسیون فوتبال افغانستان وحشت‌ناک، تکان‌دهنده و غیرقابل تصور است. در این گزارش‌ها به نقل از کاپیتان پیشین تیم ملی فوتبال بانوان، خالده پوپل، آمده است که رییس فدراسیون فوتبال شخصاً در آزار و اذیت جنسی ورزشکاران زن نقش دارد و حتا یک اتاق خواب در دفترش نیز دارد. با توجه به نوپا بودن ورزش فوتبال در میان زنان و عمر کم تیم ملی فوتبال بانوان کشور، مهم است که این اتهامات به گونه‌ی جدی بررسی شوند.
سهم افغانستان در ورزش‌های جهانی، از جمله فوتبال، بسیار اندک است. تیم ملی فوتبال بانوان اخیراً در بازی با تیم ملی فوتبال زنان ازبکستان 20 گل دریافت کرد و شکست خورد. این نتیجه با توجه به چالش‌های بزرگی که پیش روی زنان ورزش‌کار در کشور قرار دارد، حیرت‌انگیز نیست. در جامعه‌ی سنتی و به شدت زن‌ستیز افغانستان، زنان ورزش‌کار صرفاً با فقدان امکانات ورزشی و حمایت‌های مالی روبه‌رو نیستند، آن‌ها افزون بر این موارد، از سوی جامعه، خانواده و نهادهای ورزشی نیز به اشکال متفاوت تحت فشار گذاشته می‌شوند. بسیاری از دختران علاقه‌مند به ورزش حتا این اشتیاق شان را از خانواده‌های خود نیز پنهان می‌کنند، چه این‌که ورزش زنان هنوز در جامعه‌ی افغانی یک تابو است.
غلبه بر این موانع در غیبت اراده‌ی جدی در کمیته ملی المپیک و فدراسیون‌های ورزشی و نیز دولت برای حمایت ویژه از زنان ورزش‌کار ناممکن است. با این حال، مسأله‌ی ناامیدکننده این است که فدراسیون فوتبال کشور از زمانی که کمیته‌ی ملی المپیک دچار دو دستگی و اختلاف شد، کماکان درگیر کم‌کاری و اختلاف و فساد گسترده است. دو سال پیش بسیاری از اعضای این فدراسیون، از جمله آقای علی‌عسکر لعلی به دلیل فساد و بیکارگی این نهاد از مقام‌های شان کنار رفتند. گزارش‌های افشاگرانه‌ی زیادی در رسانه‌‌ها مبنی بر وجود فساد گسترده و فقدان کفایت در مدیریت کمیته ملی المپیک و برخی از فدراسیون‌های ورزشی کشور به نشر رسیده است، اما علی‌رغم تمام این افشاگری‌ها فدراسیون فوتبال نه تنها مورد بازرسی قرار نگرفته و مقامات آن مواخذه نشده که همچنان به سیاق قدیم به کار شان ادامه داده اند.
گزارش گاردین افشا می‌کند که دو سال پیش در یک اردوی تمرینی در کشور اردن، زنان فوتبالیست از سوی اعضای مردِ تیم ملی فوتبال بانوان مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفته‌اند. این گزارش بیان می‌کند که لااقل در یک مورد پنج تن از آن ها مورد تجاوز جنسی قرار گرفته‌اند. این مسأله و مسایل دیگری نظیر فساد و اختلاف در این فدراسیون نیازمند بررسی جدی است، به این دلیل که نشان می‌دهد فساد در تمام اشکال آن حتا در یکی از نهادهای مهم ورزشی کشور تا آن جا نفوذ کرده که حضور زنان در این فدراسیون ناممکن شده است. این مسأله پیوند وثیق با اعتبار شخصی، حقوق فردی و آبرو و عزت ورزشکاران زنِ کشور دارد و بدیهی است که نباید قربانی زد‌و‌بندهای اداری و سیاسی گردد.
اولین ورزش‌کار زن افغانستان پس از سقوط طالبان، تهمینه کوهستانی بود که توانست در مسابقات جهانی المپیک راه یابد، هرچند که او نتوانست دست‌آورد خاصی داشته باشد. از آن زمان تاکنون ورزشکاران زن در کشور برای رسیدن به آرزوهای شان درگیر پیکار سخت با فساد در فدراسیون‌های ورزشی کشور اند.