الجزیره – شیرینه قاضی
تیم کریکت افغانستان به تازگی مسابقات ۲۰۱۸ جام آسیا در دبی را با سلسله‌یی از بازی‌های خیره‌کننده به پایان رسانده و مایه‌ی شادی افغان‌ها در خانه شده است.
این تیم با پیروزی در برابر سریلانکا و بنگلادش، تساوی در برابر هند و تلاش سخت در برابر پاکستان، با اینکه نتوانست به فینال راه یابد اما پیروز به خانه بازگشت.
پختون سرفراز ۲۲ ساله، دانشجوی زراعت در دانشگاه سید جمال‌الدین افغانی در اسعدآباد، مرکز ولایت کنر در شرق افغانستان، از جمله‌ی کسانی است که از عملکرد تیم ملی کریکت دلگرم شده است.
سرفراز معتقد است که تیم ملی در چند سال گذشته پیشرفت قابل‌توجهی داشته است. او در حال حاضر بازیکن کریکت در سطح محلی است و هدفی که برای خودش در نظر گرفته، این است که روزی از افغانستان در مسابقات بین‌المللی نمایندگی کند.
سرفراز میگوید: «در سال‌های آینده ما جام جهانی را به خانه خواهیم آورد. من واقعا به این باور دارم. و شاید تا آن وقت من هم بخشی از تیم باشم».
سرفراز زمانی که هنوز کودکی بیش نبود، به تماشای برادرانش نورآغا و عبدالوحید می‌نشست که بعد از ظهرها پس از مکتب، با چوب و توپ تنیس در شهر جلال‌آباد در ننگرهار کریکت بازی می‌کردند.
او گاهی اوقات هم‌بازی آن‌ها می‌شد و توپ جمع می‌کرد، اما رقابت و تمرین جدی را در ۱۱ سالگی، زمانی که در آکادمی کریکت ننگرهار قبول شد، شروع کرد.
سرفراز به الجزیره میگوید: «یادم است زمانی که برای اولین بار تمرین کریکت را شروع کردم، حس می‌کردم که من برای این کار متولد شده‌ام. من هرچیز را خیلی سریع یاد می‌گرفتم.»
او با اشاره به رییس احمدزی، یکی از کریکت‌بازان پیشین و شناخته‌شده‌ی افغانستان که تا بازنشستگی‌اش در سال ۲۰۱۰ میلادی در تیم ملی حضور داشت، میگوید: «در آن زمان مربی‌ام خیلی از من راضی بود.»
سرفراز ادامه می‌دهد: «در طی سال‌ها، من علاقه‌ی شدیدی به نمایندگی از کشورم در سطح جهانی کریکت پیدا کرده‌ام.»
سرفراز در مسابقات کریکت در سطح ولایت، در کنار بازیکنان ملی از جمله عثمان غنی، فرید ملک، شبیر نوری و باطن شاه بازی کرده است.
او از ۲۰۰۸ تا حال در هفت تیم کریکت ولایتی بازی کرده است و در مسابقات بین ولسوالی‌ها و دانشکده‌ها کاپیتان تیم بوده است.
او حالا پس از درس دانشگاه، برای چهار ساعت در روز در آکادمی کریکت کنر بازی می‌کند.
او میگوید: «در پایان روز خیلی خسته هستم و خیلی کم بیرون دانشگاه و آکادمی دیده می‌شوم. من هدفی در سر دارم و می‌خواهم به آن برسم. بازی کریکت شگفت‌انگیز است. من عشقم به کریکت را تنها با تمرین برای بهترین‌بودن می‌توانم بیان کنم.»
کریکت چگونه در افغانستان تکامل یافت؟
کریکت بازی نسبتا جدیدی در افغانستان است و در شرق کشور از محبوبیت ویژه‌یی برخوردار میباشد. مناطق شرقی افغانستان در امتداد مرز با پاکستان واقع شده‌است، کشوری که با شور و شوق بی‌نظیری از این بازی لذت می‌برد.
این ورزش توسط مهاجران افغان که در دهه‌ی ۱۹۹۰ میلادی پس از فرار از تهاجم شوروی، در پاکستان زندگی کرده بودند، به افغانستان وارد شد.
در بازگشت از مهاجرت، آن‌ها کریکت را نیز با خود به خانه آوردند.
اما در دوران حکومت طالبان که از سال ۱۹۹۶ آغاز شد، ورزش‌هایی مانند کریکت و فوتبال ممنوع و محکوم شده بودند.
طالبان در سال ۲۰۰۰ ممنوعیت کریکت را لغو کرد و بازی کریکت تنها ورزش مورد تأیید این گروه شد.
در سال ۲۰۰۱ زمانی که تهاجم تحت رهبری ایالات متحده، رژیم طالبان را سرنگون کرد، تیم ملی تشکیل شد و در همان سال شورای جهانی کریکت که سازمان جهانی کریکت است، کریکت بورد افغانستان را که قبلا به عنوان فدراسیون کریکت افغانستان شناخته می‌شد، به عنوان عضو وابسته‌اش پذیرفت.
در سال ۲۰۱۷ افغانستان عضویت دایمی [و کامل] شورای جهانی کریکت را به‌دست آورد.
آدرو گل ستانکزی، مربی سابق کریکت در آکادمی کریکت ولایت ننگرهار و آگاه امور ورزشی به الجزیره میگوید: «یکی از دلایل اصلی که تیم ملی ما این چنین خوب عمل کرده، این است که دولت افغانستان به سرمایه‌گذاری روی بازیکنان کریکت و آکادمی‌های کریکت در سراسر کشور آغاز کرد.»
او ادامه می‌دهد: «عشق و حمایت افغان‌ها از تیم ملی، باعث دلگرمی کریکت‌بازان شد. زمانی که تیم افغانستان بازی دارد، همه در سراسر کشور برای پیروزی آن‌ها دعا می‌کنند.»
در ماه اکتبر استادیوم کریکت شارجه میزبان مسابقات ۲۰ آوره‌ی لیگ برتر افغانستان (APL – T20) خواهد بود.
این زمین اماراتی به دلیل نگرانی‌های امنیتی در داخل افغانستان، بیش از یک دهه است که به عنوان زمین خانه‌ی تیم افغانستان برای مسابقات بین‌المللی عمل کرده است.
در کنر، سرفراز میگوید که می‌خواهد قبل از شروع بازی و رقابتش در سطح جهانی، تحصیلاتش را تمام کند.
او میگوید: «اگر نتوانیم به طور درست انگلیسی صحبت کنیم و یا دانش و آداب معاشرت نداشته باشیم، نمی‌توانیم از کشور مان به بهترین نحو نمایندگی کنیم».
پدر سرفراز در حمله‌یی از سوی طالبان مجروح شده و توانایی راه رفتن را از دست داده است. دو برادر سرفراز نان‌آوران اصلی خانواده‌ی هشت نفره هستند.
او میگوید: «اینکه من امروز به اینجا رسیده‌ام، به خاطر برادرانم است. آن‌ها مرا در عبور از هر مانع قابل‌انتظاری کمک می‌کنند».
سرفراز با اشاره به درگیری ۱۷ ساله در افغانستان میگوید: «برای تحقق آرزوهایش مبارزه می‌کند. برای ما آسان نیست، ما باید با چالش‌های بسیاری مبارزه کنیم؛ به‌خصوص به دلیل جنگ جاری در کشور مان».
در ماه مِی، حمله در جریان مسابقه‌یی در زمین کریکت سپین‌غر در جلال‌آباد، باعث کشته‌شدن هشت نفر و زخمی‌شدن ده‌ها تن دیگر شد. طالبان دست‌داشتن در این حمله را رد کردند.
صدها نفر در شهر سرفراز برای تماشای بازی گردهم آمده بودند.
سرفراز در رابطه به آن حمله میگوید: «ما کاملا شوکه شده بودیم زیرا من قبلا چندین بار در این ورزشگاه بازی کرده بودم. درست است که من نگران جانم هستم اما عشق من به کریکت از این ترس پیشی می‌گیرد.»
انگلیس و وِلز سال آینده از ماه مِی تا جولای میزبان جام جهانی بعدی کریکت خواهند بود.
اصغر افغان، کاپیتان دوم تیم ملی افغانستان که پس از تساوی در برابر هند در دبی [با رسانه‌ها] صحبت می‌کرد، گفت: «ما می‌توانیم سر خود را بالا بگیریم و این بازی باعث افتخار ما است. به یاد داشته باشید، این یک هشدار برای تیم‌های جام جهانی است.»