آستانه‌ی قرار گرفتن در جغرافیای خاورمیانه خود شامل چالش‌های مبهمی است. این که در هر نقطه‌ی آن رنگ و دیدگاه و نشانه‌یی برای آدمی تعریف می‌شود و معلق بودن در میان این گریزها خود چالشی ناتمام است. هویت را نه شاید بشود با اثر انگشت نه با ملیت نه پوشش و نه جنسیت تعریف کرد. بخشی از هویت همواره توأم با زن یا مرد بودن است و چالش‌های که در هر پله از زندگی می‌توان تجربه کرد. هویت می‌تواند در آن نقش بپذیرد و زنانگی و مردانگی شکل بگیرند که در این‌جا دغدغه‌ی ذهنی من زنانگی در جامعه‌ی افغانستان است.
روبرو شدن با چالش‌های پنهان شده در زیر پوستت که تو را در مسیر گذشته‌گانت رها می‌کند و برقع را روبه‌رویت قرار می‌دهد. پوششی که نه برای تو بوده نه هست. مسیر شناسایی ترس‌هایت تارهایی را در مقابل چشمانت قرار می‌دهد که تو را از واقعیت‌های روبرویت دور و دورتر می‌کند تا جایی که خود به دنبال آن برقع را کنار می‌زند و زنانگی‌اش را با چالشی دور از تعریف محدود شده بیان می‌کند. او از محدودیت‌های برقع و معلق بودن در میان سنت‌ها و تقابل آن با مدرنیته به چالش‌های زیبایی‌شناسانه با زنانگی‌اش روبه‌رو می‌شود. بحث زنانگی در این مجموعهها در مرکزیت داستان نقشی ایفا می‌کند که بازی‌گر تمام آن‌ها زنی است که به تعریف خود در وارونگی مردانگی نه می‌گوید و قدرت‌مندی در او مانند سایه‌یی در تمام فصل‌های زندگی‌اش با او همراه است
بياني از نمايشگاه «گذري از برقع» كه با ارائه‌ي پنج مجموعه از عكس‌هاي فاطيما حسيني در گالري آزاد در تهران برگزار شد. اين مجموعهها گذر زني با زيست جهان شرقي‌اش را به تصوير مي‌كشد. چالش‌هاي متفاوتي كه در هر دوره از زندگي‌اش او را به سمت و سويي از زنانگي و زن بودنش مي‌برد و در هر دوره تجربه‌هاي مشابه و اما متفاوت را تصوير مي‌كند .
در اين مجموعه‌هاي عكس، بخشي از ماجراي عكس‌ها به داستان پرفورمنسي مي‌پردازد كه او را در هويتي زنانه پنهان كرده است و هرلحظه اتفاقي نو در مقابل برقع‌اش قرار مي‌گيرد، در اين مجموعه از عكس‌ها از برقع به عنوان نشانه‌یي استفاده شده است براي آن كه تجربه‌ي هنرمند را در قالب زن افغان بودن نشان دهد. زنانگی خود چالشی زیباست در جغرافیایی که می‌خواهد جلوی هرچه زیباتر شدنت را بگیرد. این زیبایی ومیل به زیبا بودن اوست که او را از این چالش به بیرون شدن دعوت می‌کند و مي‌رسد به مجموعه‌ي ديگر كه پرتره‌هاي از بازتاب‌هاي خراساني به چشم مي‌خورد كه زن افغان را در قالبي غير از برقع نمايان ساخته است.
زيبايي‌ها با پوششي از قوميت‌هاي مختلف و تنوع چهره‌هاي افغان زمين كه با قالبي كلاسيك و قاب‌هاي قديمي و ترميم‌شده كه روي ديوار گالري رفته‌اند.
اين گذر او را از محدوديت‌هاي كليشه‌شده در ذهنش خارج مي‌كند تا اين كه مي‌رسد به فوتو اينستاليشني از اجرايش در باب شكستن آيينه‌هاي كه محدوديت‌هاي هر زني در خاورميانه را مي‌توان در آن يافت .
اين نمايشگاه با حضور مسئولين و هنرمندان و هنردوستان زيادي از افغانستان و ايران و با هنرباني رضاقانع ميرحسيني در ١٥ تير ماه در گالري آزاد در تهران افتتاح شد و تا ٢٤ تير ادامه خواهد داشت.
