نیویورک تایمز – کوری گاردنر
ترجمه: جلیل پژواک
یادداشت: کوری گاردنر نماینده‌ی جمهوری‌خواه ایالت کلرادو و عضو کمیته‌ی روابط خارجی سنای امریکا است.
با وجود اعمال تحریم‌های بی‌سابقه علیه روسیه توسط دولت ترمپ و کنگره در سال گذشته، اما رییس‌جمهور ولادیمیر پوتین به نظر می‌رسد که مصمم‌تر از همیشه، به دنبال وارد کردن آسیب جدی به صلح و ثبات بین‌المللی است.
در کنار افزایش تحریم‌های مالی علیه آقای پوتین و نزدیکانش، امریکا یک تیر دیگر در زهدان دارد که به فشارهای دیپلماتیک علیه روسیه می‌افزاید و آن این‌که، وزارت امور خارجه‌ی ایالات متحده باید این کشور را به فهرست دولت‌های حامی تروریسم، در کنار متحدان نزدیکش، ایران و سوریه، اضافه کند.
پرونده‌ی اخلاقی برای چنین نام‌گذاری‌یی (قرار دادن روسیه در فهرست دولت حامی تروریسم) صحیح است. روسیه به همسایه‌هایش یعنی گرجستان و اوکراین تجاوز کرده است؛ از رژیم خون‌خوار بشار اسد و دشمنان ما در افغانستان حمایت می‌کند و درگیر جنگ اطلاعاتی فعال علیه دموکراسی‌های غرب است، از جمله، دخالت در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2016 ایالات متحده.
این هفته، سازمان منع سلاح‌های شیمیایی اعلام کرد که کرملین مرز غیرقابل تصور دیگری را شکسته است. پیش از اعلام این مسأله، سازمان منع سلاح‌های شیمیایی یافته‌های دولت انگلیس مبنی بر این‌که یک گاز اعصاب (نویچوک، ساخت ارتش روسیه) برای مسموم کردن سرگی سکریپال، مأمور اسبق دستگاه اطلاعات روسیه و دخترش در شهر سالیسبری انگلیس استفاده شده، را تأیید کرده بود. این حمله هم‌چنین باعث بستری‌شدن مقامات پولیس بریتانیا –که برای کمک به سرگی سکریپال و دخترش در صحنه‌ی حمله حاضر شده بودند- و نیز ناظران آن رویداد شد.
روسیه این اتهامات را رد کرده است اما شواهد بسیار زیادی [مبنی بر دست‌داشتن کرملین در این حمله] موجود است. همین‌طور اهمیت این حمله نیز بالا است: اکنون روسیه رسما مسوول حمله‌ی شیمیایی علیه یک عضو ناتو در خاک ناتو است؛ نقض گستاخانه‌ی حاکمیت نزدیک‌ترین متحد ما. این مسأله به یک پاسخ جدی از سوی امریکا نیاز دارد.
دست‌داشتن روسیه در این حمله پس از حمله‌ی شیمیایی دهشتناک آقای اسد علیه مردم خودش در سوریه، تأیید شده است. اسد تنها به این خاطر در قدرت است که کرملین برای او حمایت گسترده‌ی دیپلماتیک، نظامی و اقتصادی فراهم می‌کند. استفاده از تسلیحات شیمیایی علیه غیرنظامیان طبق قوانین بین‌المللی، به‌ویژه کنوانسیون سلاح‌های شیمیایی، غیرقانونی است. در واقع، برنامه‌ی شیمیایی غیرقانونی سوریه، بخشی از دلیل این است که ایالات متحده هم‌چنان سوریه را به‌عنوان دولت حامی تروریسم می‌شناسد.
شواهدی هم وجود دارد مبنی بر این‌که روسیه در هر دو طرف درگیری در سوریه بازی می‌کند: از یک‌‌سو از رژیم خون‌خوار اسد دفاع می‌کند و از سوی دیگر، شورشیان رادیکال را علیه این رژیم تحریک و تقویت می‌کند. گزارش رسانه‌های خبری اوکراین نشان داده است که روسیه از دولت اسلامی (گروه داعش) حمایت مادی می‌کند. این حمایت شامل کمک به این گروه در امر سربازگیری نیز می‌شود. براساس این گزارش‌ها، دولت اسلامی اکنون هزاران تن از جهادی‌های روسی را در صفوف نیروهای خود دارد.
ما هم‌چنین می‌دانیم که روسیه حمایت خود را از شورشیان ضد امریکایی در افغانستان افزایش داده است. در 9 فبروری 2017، جنرال جان نیکلسون، فرمانده نیروهای امریکایی در افغانستان، به کمیته‌ی خدمات نظامی مجلس سنا گفت که روسیه «آشکارا شروع به مشروعیت‌بخشی طالبان» به‌عنوان وسیله‌یی برای «تضعیف ایالات متحده و ناتو» کرده است.
علاوه برآن، جنگ غیرقانونی و غیراخلاقی روسیه علیه اوکراین هیچ نشانه‌یی از پایان ندارد. از زمان الحاق کریمیه از جانب روسیه در سال 2014 و به دنبال آن حمایت [کرملین] از پروکسی‌های تحت کنترل روسیه در منطقه‌ی دونباس، جامعه‌ی جهانی آن‌چنان‌که باید در پاسخ به تجاوز مداوم روسیه ناکام مانده است و این کوتاهی، تاوان ویران‌گری روی دست [اوکراین] گذاشته است. بیش از 10 هزار اوکراینی در این درگیری‌ها جان داده‌اند و بیش از 1.7 میلیون نفر آواره شده‌اند. در 17 جولای 2014، پروکسی‌های روسیه یک هواپیمای غیرنظامی را سقوط دادند که منجر به کشته‌شدن تمامی 298 سرنشین آن، از جمله یک امریکایی شد.
به همین دلیل است که من قصد دارم قوانینی را معرفی کنم که از وزارت امور خارجه می‌خواهد در ظرف 90 روز مشخص کند که آیا فدراسیون روسیه واجد شرایطی است که به‌عنوان یک دولت حامی تروریسم معرفی شود یا خیر. اگر پاسخ بلی باشد، روسیه با محدودیت‌های مرتبط با کمک‌های خارجی امریکا، ممنوعیت فروش و صادرات دفاعی امریکا، محدودیت‌های فروش اقلام خاصی که هم موارد استفاده‌ی نظامی و هم استفاده‌ی غیرنظامی دارند و سایر محدودیت‌های مالی و [دیگر محدودیت‌ها] روبه‌رو خواهد شد. بسیاری از این کیفرها هم‌اکنون تحت قانون «مبارزه با مخالفان امریکا از طریق تحریم» اجرایی است و دولت ترمپ نیز مجازات‌های دیگری را در نظر دارد.
برخی‌ها استدلال خواهند کرد که به‌کاربردن چنین یک برچسب سمی‌یی برای یک قدرت بزرگ جهانی، کسی که چوکی دایمی شورای امنیت سازمان ملل متحد را دارد، موضع روسیه را تغییر نخواهد داد و حتا ممکن است بیشتر به روابط امریکا و روسیه (که هم‌اکنون در پایین‌ترین سطح خود قرار دارد) آسیب برساند. این‌ها سوالات مهم سیاست‌اند و به همین دلیل است که قوانین من، تصمیم نهایی را به متخصصان وزارت امور خارجه واگذار می‌کند.
با این‌حال، کاملاً واضح است که مقصر به‌وجود آمدن بی‌اعتمادی و تنش‌های امروزه بین مسکو و واشنگتن، کرملین و رفتارهای شرورانه‌ی آن است. ما باید هر اقدام لازم دیپلماتیک را برای حفاظت از متحدان، دموکراسیِ خود و نیز جلوگیری از (یک روسیه‌ی انتقام‌جو) که قصد بازنویسی تاریخ را دارد و نحوه‌ی زندگی ما را تهدید می‌کند، روی دست بگیریم.
آیا روسیه از تروریسم حمایت می‌کند؟
