اطلاعات روز: شهروندان کابل دیروز طی یک راه‌پیمایی مسالمت‌آمیز خواهان محاکمه‌ی آنانی شدند که در قتل و کشتار پنج هزار تن از شهروندان کشور دست داشتند. آنان گفتند، ما امروز گردهم آمده‌ایم تا از حکومت بخواهیم که اعضای باقی مانده‌ی حزب دموکراتیک خلق را دستگیر و به محاکمه بکشاند. به گفته‌ی آن‌ها، نه تنها که مزدوران بیگانه (خلقی‌ها و پرچمی‌ها) محاکمه شوند، بلکه تمام کسانی که در سه دهه‌ی اخیر مرتکب جنایت شده‌اند، نیز باید محاکمه شوند. هفته‌ی گذشته لیست پنج هزار تن از شهروندان کشور که در سال‌های 1357 و 1358 توسط نظام دموکراتیک خلق از بین برده شدند، منتشر شد که واکنش گسترده‌ی مردم را با خود داشت.
باقی سمندر، یکی از فعالان مدنی که شکنجه، زندان و آزار نظام دموکراتیک خلق را دیده به رسانه‌ها چنین گفت: «من شخصا توسط برچه‌ی اسدالله سروری از ناحیه‌ی شکم زخمی شدم. امروز وظیفه دارم بگویم که آن دسته از افرادی که کشته شدند، خواهان عدالت، آزادی و برابری اجتماعی بودند». به گفته‌ی سمندر، این جنایت بزرگ نابخشودنی است و باید عاملان این قتل و کشتار در یک دادگاه علنی محاکمه شوند و قربانیان این فاجعه نیز حاضر باشند. هرچند که قبلا نیز روی محاکمه‌ی جنایت‌کاران جنگی کار صورت گرفته بود؛ اما حکومت از اجرای چنین طرحی احساس عاجزی نموده و نتوانست آن را عملی کند.
خوشحال یکی از قربانیان این ظلم‌ها بوده است و از حکومت خواست عاملان قضیه در یک محکمه‌ی علنی مورد محاکمه قرار گیرند. وی از حکومت انتقاد نموده گفت: «هیچ‌کسی نیست که به این همه جنایت انجام شده پاسخ گفته و به آنان رسیدگی نماید». در حادثه‌ی 1357 خوشحال پدرش را از دست داد که تا به امروز منتظرش بود و سرانجام پس از انتشار لیست قربانیان، وی امید برگشت پدرش را از دست داد. خوشحال می‌گوید قاتل پدرش اسدالله سروری است که در زندان پل‌‍چرخی به سر می‌برد. به گفته‌ی خوشحال، تا زمانی که حکومت عاملان این واقعه را محاکمه نکند، خاطر بازماندگان شهدا آرام نمیگیرد.
یک‌تن از بانوان که در این راه‌پیمایی اشتراک نموده بود، به خبرنگار روزنامه‌ی اطلاعات روز گفت: «برادرام به نام عطا محمد خان توسط شهنواز تنی خریطه‌ی سیاه رنگ به سرش انداخته شد و برده شد که تاهنوز از سرنوشت او خبر نداشتیم». وی از شخص رییس جمهور خواست تا عاملان این واقعه در هرکجای دنیا که به سر می‌بر‌ند را پس آورد و مورد محاکمه قرار دهد. هم‌چنین وی از دولت می‌خواهد که به این خواست شهروندان و قربانیان کشتارهای سه دهه‌ی اخیر رسیدگی کند.
حزب همبستگی ملی که از برگزار کنندگان این راه‌پیمایی بود، معتقد است که التیام زخم‌های وطن و شهروندان با ایجاد یک دولت ملی مبتنی بر اراده‌ی مردم ممکن است و عاملان جنایات سه دهه در کشور محاکمه شوند. به باور این حزب، نه امریکا، نه طالبان و نه سایر جنایت‌کاران، بلکه تنها مردم و اراده‌ی آنان می‌تواند در ثبات و ایجاد حکومت دموکراتیک و مقتدر مؤثر باشد. اعضای این حزب ضمن تأکید بر محاکمه کردن عاملان جنایات، افزودند، تا زمانی که عاملان این جنایت‌ها به محاکمه کشانده نشوند، به اعتراضات وراه‌پیمایی‌ها در سطح مرکز و ولایت‌ها ادامه داده و خواهان رسیدگی به این قضیه می‌باشند.
حزب همبستگی ملی لیست کلان آن دسته از افرادی را که به باور این حزب که در قتل و کشتار شهروندان دست داشته، فاش و خواهان محاکمه‌ی آنان شد. در این لیست، افراد و چهره‌های شناخته شده و کلان حزب دموکراتیک خلق شامل بودند. شهنواز تنی، جاوید کوهستانی، جنرال واحد طاقت، فقیر محمد فقیر، بارق شفیعی، خلیل رومان، کبیر رنجبر، ثریا پرلیکا، نورالحق علومی، خلیل زمر، میر‌افغان باوری، ظاهر طنین، اناهیتا راتب‌زاد، نبی عظیمی، میوند، ملک ستیز، عوض نبی‌زاده، محمد گلاوب‌زوی، عبدالله نایبی، فرید مزدک، ثریا پوپل، داوود پنجشیری، بهین، عبدالحمید محتاط، عبدالله شادان، سیما شادان، ظهور رزم‌جو، جمیله پلوشه، حبیب‌الله منگل، سلطان علی کشتمند، سلیمان لایق، دستگیر پنجشیری و اسدالله سروری از جمله‌ی افرادی‌اند که حزب همبستگی ملی آنان را قاتلان لیست پنج‌هزار نفری قربانیان می‌داند.