اطلاعات روز: دیروز تعدادی زیادی از کودکان خورد سن با شعارهایی چون «صلح می‌خواهیم» و «کودکان افغانستان از جنگ خسته‌اند» تظاهرات مسالمت‌آمیزی را در برابر دروازه‌ی پارلمان کشور به راه انداختند. راه‌پیمایی کودکان توسط فعالان مدنی و مؤسسه‌ی حمایت از زنان و کودکان افغان به پیش برده می‌شد. باقی سمندر، یکی از فعالان مدنی راه‌پیمایی دیروز کودکان را بهترین نمونه‌ی صلح‌خواهی خواند و گفت: «اطفال بیش از هر‌گروه دیگر در معرض خطرقرار دارند». به گفته‌ی سمندر، گروه‌هایی هستند که از کودکان به عنوان یک ابزار استفاده می‌کنند و از طریق آنان مواد مخدر می‌فروشند، قاچاق انسان می‌کنند و حتا به آنان تجاوز نموده و استفاده‌ی جنسی می‌نمایند. هرچند آمار دقیقی از کودکان در درست نیست و گفته می‌شود که نزدیک به پنج میلیون اطفال کارگر در مرکز و ولایت مصروف کار‌اند.
سمندر از خطراتی که متوجه کودکان میباشد هشدار داد و گفت: «هستند کودکانی که برای حملات انتحاری، بهره‌کشی جنسی و کارهای شاقه استفاده می‌شود. به گفته‌ی سمندر، زندگی کودکان افغانستان، جهنم‌های کوچک روی زمین هستند. سمندر یکی از آن دسته افرادی است که در زمینه‌ی حقوق کودکان تب وتلاش‌های زیادی را انجام داده، اما تابه‌حال حکومت افغانستان در زمینه‌ی برآورده ساختن حقوق کودکان کار لازمی را که باید انجام می‌داد، نداده است.
شبنم نوری، کودک خورد‌سالی است که در صنف پنجم مکتب درس می‌خواند. وی نیز در میان این جمع حاضر شده و شعار صلح سر می‌دهد. وی دلیل حضورش را در این جمع چنین می‌گوید: «ما امروز راه‌پیمایی نمودیم تا صلح و امنیت در کشور بیاید و و‌طن ما مثل سایر کشورها آباد باشد». شبنم نوری از نمایندگان مردم در مجلس نمایندگان خواست که تنها معاش نگیرند، بلکه در فکر آبادی کشور نیز باشند. گردهم‌آیی کودکان که متشکل از سه گروه مختلف کودکان خیابانی و کارگر، دانش‌آموزان و کودکان ورزش‌کار بودند، پس از خوانش بیانیه پایان یافت.
فرخنده زهرا نادری، عضو مجلس نمایندگان از این اعتراض مسالمت‌آمیز کودکان حمایت کرد و علاوه نمود، آن دسته از افرادی که جنگ می‌کنند، بدانند که دیگر نسل امروز و فردای کشور جنگ را نمی‌خواهند. به گفته‌ی خانم نادری، صلح و آرامش در یک کشور نیاز به فرهنگ دارد، که امروز کودکان فرهنگ آن را به نمایش گذاشتند. خانم نادری در جمع کودکان حضور یافت و به یاد دوازده سال حکومت جدید پس از حکومت طالبان، دوازده کبوتر را جهت برآورده شدن مهم‌ترین خواست مردم از بند رها نمودند.
شینکی کروخیل، عضو دیگر مجلس نمایندگان معتقد است که حرکت کودکان و اطفال خورد‌سال نشان داد که شهروندان افغانستان دیگر از جنگ خسته شده و نمی‌خواهند که دیگر چنین پدیده‌ی شومی تکرار شود. به باور خانم کروخیل، این حرکت کودکان نشان داد که آن‌ها بزرگ می‌اندیشند و جهت تحقق و نهادینه شدن صلح تلاش می‌نمایند. وی این حرکت کودکان را امیدوار کننده خواند و گفت: «صلح هیچ‌گاه از طریق خشونت تأمین نشده و تنها راه‌حل آن گفت‌وگو و مذاکره است». این در حالی است که شورای عالی صلح، از بدو تأسیس تابه‌حال کارهایی را در زمینه‌ی صلح انجام داده؛ اما دست‌آورد قابل ملاحظه‌‌ای را به همراه نداشته و فعالیت‌های این نهاد برای مردم افغانستان قناعت‌بخش نبوده‌اند.
زهرا سپهر، رییس مؤسسه‌ی حمایت از کودکان و زنان افغان و از برگزار کنندگان این راه‌پیمایی معتقد است که کودکان بیش از هر‌گروه دیگر نیازمند صلح و آرامش‌اند. به گفته‌ی خانم سپهر، کودکان بیش از هرقشر دیگری در معرض خطراند، که هر‌اتفاق و حادثه‌ا‌ی از آنان قربانی می‌گیرد. تعداد زیادی از کودکان هستند که در روی جاده‌ها دستفروشی، موترشویی، اسفندگری و گدایی می‌کنند؛ اما در زمینه‌ی آموزش، سرپناه و زندگی آنان توجه صورت نگرفته است.
در قسمتی از بیانیه‌ی کودکان آمده است که بزرگان همیشه حرف از صلح می‌زنند، اما خود آن‌ها همیشه دست به تفنگ و اسلحه برده و جنگ می‌کنند. در قطعنامهی آنان آمده است: «وقتی شب‌ها از اخبار می‌شنویم که کودکان را اختطاف نموده یا هم مورد تجاوز قرار داده‌اند، می‌‍ترسیم و خواب نمی‌رویم». زورگویی در مقابل کودکان، نپرداختن حقوق آنان از سوی افرادی که آن‌ها را به کار می‌گمارند، تحقیر و توهین، تنفر از جنگ و تفنگ، کارهای شاقه و اختطاف مواردی دیگری‌اند که در قطعنامهی آن گنجانده شده است. در این در حالی است که آماری بی‌کاری، خشونت و تجاوز در کشور روبه افزایش است. هفته‌ی قبل نیز کودک چهار‌ساله‌ای در ولایت هرات مورد تجاوز جنسی قرار گرفت و به قتل رسید.