واشنگتن پست/رابرت بورنز
کابل، افغانستان
افغانستان تا این‌جای کار از ذهن و خاطر امریکایی‌ها افتاده است که تعدادی احتمالا جنگی را که جنگ فراموش شده نامیده شده است، فراموش کرده باشند. این جنگ هم‌چنین طولانی‌ترین جنگ امریکاست. جنگی که اکنون در شانزده سالگی‌اش است و هیچ نشانه‌یی از پایان آن دیده نمی‌شود، به‌زودی مسئولیت دونالد ترامپ خواهد بود – از تهاجم ماه اکتوبر سال 2001 تا کنون دوره‌ی ریاست‌جمهوری دو رییس‌جمهور پایان یافته است.
در جریان مبارزات انتخاباتی، ترامپ و هیلاری کلنتون، هیچ‌کدام، ایده‌های جدیدی برای شکستن بن‌بست در میدان نبرد پیشکش نکردند. آن‌ها به‌ندرت از این کشور نام بردند، چه برسد به یک استراتژی. با این‌حال، جنگی را که رییس‌جمهور جورج دبلیو بوش به‌عنوان پاسخ امریکا به حملات یازدهم سپتامبر آغاز کرد، ادامه دارد و نزدیک به 10 هزار تن از نیروهای امریکایی به ارتش و پولیس افغانستان آموزش و مشوره می‌دهند و امیدوارند که زمانی افغان در [جنگ‌شان] علیه طالبان روی‌پای‌خودشان خواهند ایستاد یا، بهتر از آن، گفت‌وگوهای صلح به ستیزه‌جویی پایان خواهد داد.
نگاهی به جنگی که ترامپ به ارث می‌برد، نیروهای امریکایی چه‌کار می‌کنند و چرا چشم‌انداز مبهم است:
ماموریت ایالات متحده
در حالی‌که باراک اوباما منتقد دیرینه‌ی جنگ عراق بود، او همیشه جنگِ افغانستان را حیاتی می‌دید. اوباما، اندکی پس از به قدرت رسیدن در سال 2009، به‌دنبال درست کردن آنچه که او آن را ناکامی‌های ایالات متحده در افغانستان و پاکستان می‌دید، برآمد. او تعداد نیروها در افغانستان را سه برابر کرد، اما این افزایش در تعداد نیروها، طالبان را وادار به شرکت در میز مذاکره نکرد. پاکستان هم‌چنان برای طالبان یک پناهگاه باقی مانده است.
ایالات متحده در ماه دسامبر 2014 به نقش جنگی‌اش در افغانستان پایان داد، اما وقتی ترامپ قدرت را به‌دست می‌گیرد، حداقل 8400 سرباز آن‌جا [در افغانستان] خواهند بود. سربازان امریکایی و شرکای ائتلاف آن‌ها دو وظیفه را انجام می‌دهند: عملیات حمایت قاطع به نیروهای افغان که با طالبان می‌جنگند، آموزش و مشوره خواهد داد و عملیات محافظت از آزادی ستیزه‌جویان القاعده و هم‌چنین افراد وابسته به دولت اسلامی و دیگر گروه‌ها را که از این کشور به‌عنوان پناهگاه و زمینه‌ی بالقوه برای راه‌اندازی حملات استفاده می‌کنند، شکار کرده و خواهد کشت. اشتون کارتر، وزیر دفاع امریکا روز جمعه در جریان دیداری [از کابل] گفت: «منافعی که ما در این‌جا دنبال می‌کنیم واضح و پایدار هستند». او به اهداف جلوگیری از حمله‌ی دیگر مشابه به حملات یازدهم سپتامبر بر امریکا و کمک به افغانستان اشاره کرد تا این کشور به ثبات کافی دست یابد و یک شریک امنیتی طولانی‌مدت [امریکا] باقی بماند.
ایالات متحده کار مبارزه با تروریسم‌اش در افغانستان را به دو روش انجام می‌دهد. نخست، این کشور به دنبال ماموران القاعده و دولت اسلامی می‌رود که تنها ماموریت امریکا است. جنرال جان نیکولسن، فرمانده ارشد امریکایی در این کشور، هفته‌ی گذشته گفت که در سال 2016 نیروهای عملیات ویژه‌ی ایالات متحده 350 مورد از این‌گونه ماموریت‌ها را در سال 2016، تقریبا روزانه یک ماموریت، انجام داده‌اند و نزدیک به 50 تن از رهبران و دیگر اعضای القاعده را کشته یا دستگیر کرده‌اند. دوم این‌که نیروهای ایالات متحده در شکار جنگجویان دولت اسلامی با نیروهای ویژه‌ی افغانستان شرکت می‌کنند، نیکولسن گفت در نتیجه‌ی این عملیات‌ها 12 تن از رهبران دولت اسلامی در افغانستان کشته شده‌اند. او گفت که از جمله‌ی 98 گروه ستیزه‌جو که ایالات متحده آن‌ها را به‌عنوان سازمان‌های تروریستی می‌شناسد، 20 گروه آن‌ها در افغانستان فعال‌اند که بیشتر تمرکز [گروه‌های ستیزه‌جو] در سطح جهان است. این به‌تنهایی گویای مسایل زیادی در مورد بی‌نتیجه بودن تلاش‌های حکومت اوباما است. نیکولسن روز جمعه گفت که بقایای القاعده، گروهی که حملات یازدهم سپتامبر آن دلیل تهاجم ایالات متحده بود، هنوز قصد دارند بر امریکا حمله کنند.
چشم‌انداز
نیکولسن و بسیاری از جنرال‌های امریکایی پیش از او، پیشرفت نسبتا اندک افغانستان در زمینه‌ی مبارزه با فساد و توسعه‌ی فرصت‌ها برای زنان را دلایلی برای امیدواری می‌دانند. او گفت مطمئین است ارتش افغانستان که در سال 2016 تلفات سنگین را متحمل شد، مسیر بهبودی را ادامه خواهد داد. او گفت: «سال سختی بود. آن‌ها آزمایش شدند. آن‌ها غالب آمدند».
جنرال جان کمپبل، جنرال بازنشسته‌ی پیش از او، می‌گوید که افغان‌ها شایسته‌ی تداوم حمایت هستند. او روز جمعه در یک تبادل ایمیل گفت: «حکومت افغانستان در حال حاضر بیش از هر زمان دیگری در گذشته علیه طالبان می‌جنگد». با این‌حال، تعدادی از تحلیلگران نگران‌اند که حکومت اوباما فرصت‌های بهبود امنیت و تقویت حکومت را از دست داده است. فریدریک کاگان، مورخ نظامی و مدیر پروژه‌ی تهدیدات حیاتی در موسسه‌ی امریکایی انترپرایز (American Enterprise Institute) می‌گوید که اوضاع امنیتی باوجود تلاش‌های امریکا در راستای تقویت ارتش و پولیس، بدتر شده است. او در مورد امنیت افغانستان گفت: «اگر [امنیت] خوب نیست، هیچ چیز دیگر مهم نیست، و [امنیت] خوب نیست». کاگان می‌گوید که اوباما یک وضع نگران‌کننده را به جانشین‌اش واگذار می‌کند. او گفت: «ما به سوی فروپاشی این حکومت و به‌طور بالقوه از سرگیری جنگ داخلی می‌لغزیم».
جنگ ترامپ
ترامپ در زمینه‌ی رهایی ارتش امریکا از افغانستان کار آسانی در پیش نخواهد داشت، بعید است که همین‌طوری افغانستان را به حال خودش بگذارد و برود. او در مورد این کشور کمتر حرف زده است، اما به‌طور گسترده‌تر خواهان پایان دادن به تلاش‌های «ملت‌سازی» شده است. مایکل فلین، جنرال بازنشسته‌ی ارتش که مشاور امنیت ملی ترامپ خواهد بود، افغانستان را بخشی از یک جنگ گسترده‌تر می‌داند که ایالات متحده برای نسل‌ها باید در آن بجنگد. او در سال 2016، در کتابش «زمین جنگ» نوشت: «ما القاعده و ایرانی‌ها را در عراق، طالبان و متحدان‌شان را در افغانستان شکست دادیم. با این‌وجود، آن‌ها به جنگ ادامه دادند و ما کنار رفتیم». «بیایید با آن رودرو شویم: در حال حاضر ما داریم می‌بازیم، و من از یک جنگ بسیار بزرگ می‌گویم، نه‌تنها سوریه، عراق و افغانستان. ما در یک جنگ جهانی علیه یک جنبش توده‌ییِ مسیحایی مردم بد که اکثریت‌شان از ایدیولوژی تمامیت‌خواهِ اسلام رادیکال الهام می‌گیرند، قرار داریم». جنرال جیمز ماتیس، انتخاب ترامپ برای رهبری پنتاگون، کهنه‌سرباز جنگ در افغانستان است. او نوشته است که ایالات متحده منابع بسیار اندکی به افغانستان اختصاص می‌دهد، منابعی که با وضاحت استراتژیکِ بسیار اندک هدایت می‌شود. این‌که این گفته توسط کاخ سفیدِ بعدی چگونه در عمل پیاده خواهد شد، مشخص نیست.